Siem Zijm werkte jarenlang in het volwassenenonderwijs. Tot zijn vrouw op een dag zei: Je moet dingen doen waar je gelukkig van wordt. ‘Dat zette me aan het denken. Van het onderwijs werd ik in ieder geval niet meer gelukkig.’ Siem had al eens een paar keer als vrijwilliger geholpen bij het opzetten van grote tenten voor jeugdactiviteiten op Texel. Stichting Jeugd- en Jongerenwerk, eigenaar van die tenten, wilde er wel vanaf. Of Siem ze wilde overnemen.
‘En zo ontstond het bedrijf Tentorent. Het was 1993. De eerste jaren deed ik het samen met een compagnon, daarna ben ik verder gegaan als eenmanszaak.’ Met Tentorent verhuurt Siem allerlei soorten tenten en accessoires, zoals kramen, banken, tafels, stoelen en koelkasten. Hij levert zijn materialen aan tal van evenementen en bijeenkomsten op Texel. Van popconcert tot sporttoernooi, van zomermarkt tot schoolkamp. ‘Van april tot en met oktober zit ik barstensvol werk. Maar in de winter worden er nauwelijks tenten gehuurd.’ Tot tien jaar terug compenseerde hij dat door nog parttime bij te werken als docent. ‘Maar op een gegeven moment was ik dat echt zat en heb ik het onderwijs definitief vaarwel gezegd.’ Dat betekende in de wintermaanden nauwelijks tot geen inkomen.
Gelukkig beschikt Siem over een open blik. ‘Ik denk altijd: De wereld is veel groter dan dat wat je doet. Ik kijk altijd rond, op zoek naar nieuwe dingen.’ Zo kwam hij via een kennis in aanraking met houtbewerking. Er ging een wereld voor hem open. ‘Wat een mooi product!’ Inmiddels staan zijn winters helemaal in het teken van het hout. ‘Liefst oud, gebruikt hout. Ik noem het hout met karakter.’ Juthout, oude planken, boomstronken en -stammen. ‘Ik scharrel het overal vandaan. En maak er vervolgens objecten van.’
Sierobjecten, sokkels voor kunstwerken, displays, maar ook stoere meubelstukken op bestelling. Zelfs hele winkelinterieurs. ‘Dan heb ik zo’n prachtig doorleefd stuk hout voor mijn neus en dan moet er iets mee gebeuren. Niks hoogdravends hoor, ik ben geen kunstenaar. Maar ik voel wel de drang om er iets bijzonders van te maken.’
Inmiddels vormt ‘het hout’ een aardige aanvulling op zijn seizoensinkomen van de tentverhuur. ‘Ik ben er tevreden over.’ Het enige nadeel is dat hij in het tentenseizoen absoluut geen tijd heeft voor het hout. ‘Dan moet ik nee verkopen aan klanten. En daar heb ik een bloedhekel aan. Dan wordt het schipperen. Ik hoop dat ik voor de toekomst een beter evenwicht tussen beide werkzaamheden kan vinden. Zeker omdat ik voor mijn hout nog barst van de ideeën.’ Zijn laatste object? ‘Dat was heel bijzonder. Een grafkist op bestelling. Zo’n kist moet aan veel voorwaarden voldoen. En dat is voor mij nu juist de uitdaging. Hij is mooi geworden, al zeg ik het zelf.’
Publicatie: Texel.Nu / Tekst: Harry Gerritsma 2015